ഒരു ജോലി ദിവസം

 

പോലീസ് സ്റ്റേഷന്റെ മൂലയിലുള്ള ഒരു മുറിയിൽ അനന്യ ഘോഷ് ഒറ്റയ്ക്ക് ഇരിക്കുകയായിരുന്നു. കുറച്ച് കസേരകളും ഒരു വലിയ മേശയും ഉള്ള വിശാലമായ മുറി. ഒരു വശത്ത് ഒരു നീണ്ട ബെഞ്ച് ഉണ്ടായിരുന്നു. ഭാഗ്യവശാൽ ഫാൻ ചലിക്കുന്നതിനാൽ ചൂട് ഇല്ലായിരുന്നു. കോൺസ്റ്റബിൾമാർ ഇടയ്ക്കിടെ പുറത്തെ ഇടനാഴിയിലൂടെ നടക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. മുഖത്ത് വീണുകിടക്കുന്ന നീണ്ട മുടിയുള്ള, ജീൻസും കുർത്തിയും ധരിച്ച നല്ല ഉയരമുള്ള മുപ്പതിനടുത്ത പ്രായമുള്ള യുവതി.

അപ്പോഴാണ് ,മുപ്പത്തിനടുത്തുതന്നെ പ്രായമുള്ള ഒരാളെ രണ്ട് പോലീസുകാർ അകത്തേക്ക് കൊണ്ടുവന്നു അയാളുടെ കൈ ഒരു കസേരയിൽ ബന്ധിച്ചു, ഒരു വാക്കുപോലും പറയാതെ അവർ മുറി വിട്ടുപോയി. അയാളുടെ മുടി നന്നായി വെട്ടിയിരുന്നതിനാൽ മുഖത്തിനു നല്ല ചെറുപ്പം തോന്നിച്ചു. വൃത്തിയുള്ള വസ്ത്രങ്ങൾ ധരിച്ച അയാൾ തികച്ചും അസ്വസ്ഥനായി കാണപ്പെട്ടു. തല കുനിച്ചു നിശബ്ദനായി ഇരുന്ന അയാൾ പെട്ടെന്ന് അവരെ നോക്കി ചോദിച്ചു.

"നിങ്ങൾ ഒരു നല്ല കുടുംബത്തിൽ നിന്നുള്ള മാന്യയായ സ്ത്രീയാണെന്ന് തോന്നുന്നു. എങ്ങനെയാണ്, എന്തിനാണ് ഇവിടെ വന്നത്?"

അവർ മൗനം പാലിച്ചപ്പോൾ അയാൾ കൂട്ടിച്ചേർത്തു, "താൽപ്പര്യമില്ലെങ്കിൽ ഉത്തരം പറയേണ്ടതില്ല."

"അങ്ങനെയല്ല. ഞാൻ എന്റെ ലണ്ടനിലെ ഒരു സുഹൃത്തിനൊപ്പം ഇന്നലെ രാത്രി റീജൻസി ഹോട്ടലിലായിരുന്നു. ഒരു റേവ് പാർട്ടി നടക്കുന്നതിനാലാകാം അവിടെ ഒരു റെയ്ഡ് നടന്നത്. പെട്ടെന്ന് ഒരു ബഹളം ഉണ്ടായപ്പോൾ, എന്റെ സുഹൃത്തിനു ലണ്ടണിലെക്ക് കാലത്തുള്ള ഫ്ലൈറ്റിൽ പോകേണ്ടതിനാൽ തിടുക്കത്തിൽ മുറി വിട്ടു. മുറികൾ തോറുമുള്ള തിരച്ചിലിൽ എന്നെ കണ്ടപ്പോൾ, പോലീസ് ഇൻസ്പെക്ടർ, ഞാൻ ഒരു കോൾ ഗേൾ ആണെന്ന് കരുതി. ഉടൻതന്നെ എന്നെ ഇവിടെ കൊണ്ടുവന്നു. അസാന്മാർഗ്ഗിക ഗതാഗത നിയമപ്രകാരം പോലീസ് എനിക്കെതിരെ കേസ് എടുക്കാനുള്ള സൂചന കിട്ടി."

"നിങ്ങളെ രക്ഷിക്കാൻ നിങ്ങളുടെ മാതാപിതാക്കളോ ഭർത്താവോ ഇല്ലേ? ഒരു പോലീസ് സ്റ്റേഷനിൽ കൂടുതൽ നേരം നിൽക്കുന്നത് നല്ലതല്ല," അയാൾ പറഞ്ഞു.

"അതെ, സത്യത്തിൽ, ആ ഇൻസ്പെക്ടറുടെ ആ നോട്ടം എനിക്ക് ഇഷ്ടപ്പെട്ടില്ല. അയാളുടെ ഉദ്ദേശ്യങ്ങൾ മാന്യമല്ലെന്ന് ഞാൻ സംശയിക്കുന്നു. എനിക്ക് പേടിയാണ്. എന്റെ മാതാപിതാക്കൾ, ഗ്രാമത്തിലാണ് താമസിക്കുന്നത്. ഞാൻ ഒറ്റയ്ക്കാണ് ഈ നഗരത്തിൽ ജോലി ചെയ്യുന്നത്." അവൾ മറുപടി പറഞ്ഞു.

പിന്നെ, തിരിച്ചു സാധാരണപോലെ, അവൾ അയാളോട് ചോദിച്ചു, "എന്താണ് നിങ്ങളെ ഇവിടെ എത്തിച്ചത്? നിങ്ങൾ മാന്യനും വിദ്യാഭ്യാസമുള്ളവനുമായി കാണപ്പെടുന്നു. നിങ്ങൾ ഒരു കുറ്റവാളിയെപ്പോലെയല്ല."

അയാൾ ഒന്നും മിണ്ടാതെ വാതിലിനു നേരെ തല തിരിച്ചിരുന്നു..

“പേടിക്കണ്ട. ആരും ഇപ്പോൾ വരില്ല. ഇൻസ്പെക്ടർ ഉച്ചകഴിഞ്ഞ് മാത്രമേ വരൂ എന്ന് ഞാൻ ഊഹിക്കുന്നു.” അവൾ പറഞ്ഞു.

അയാൾ ഒരു മന്ദഹാസ ശബ്ദത്തിൽ പറഞ്ഞു, "ഞാൻ അത്ര നിഷ്കളങ്കനൊന്നുമല്ല. ദാരിദ്രവും സാമ്പത്തികപ്രശ്നങ്ങളും കാരണം തെറ്റായ കാര്യങ്ങൾ ചെയ്യാൻ തുടങ്ങി".

അവൾ ചെവികൾ പൊത്തിപ്പിടിച്ച് അവനോട് കുറച്ചുകൂടി ഉച്ചത്തിൽ സംസാരിക്കാൻ ആവശ്യപ്പെട്ടു.

"പ്രായമായ മാതാപിതാക്കളും ഭാര്യയും കുട്ടികളും പോറ്റാൻ ഉള്ള ഒരു ദരിദ്ര കുടുംബത്തിലാണ് ഞാൻ ജനിച്ചത്. എനിക്ക് സ്ഥിരം ജോലിയില്ലായിരുന്നു. അപ്പോഴാണ്, അബ്ബാസ് മുള്ള സംഘത്തിലെ ഒരാൾ നല്ല പ്രതിഫലത്തിനായി എന്നെ സമീപിച്ചു. ഒരു പാക്കറ്റ് അടുത്തുള്ള വേറൊരു സ്ഥലത്തേക്ക് എത്തിക്കുവാൻ എന്നോട് ആവശ്യപ്പെട്ടത്. ജോലി ലളിതമായിരുന്നു. എനിക്ക് തടസ്സമില്ലാതെ യാത്ര ചെയ്യേണ്ടി വന്നിരുന്നു . ചോദ്യങ്ങൾ ചോദിക്കാതെയോ ജിജ്ഞാസ കാണിക്കാതെയോ ഈ വിതരണ ജോലി തുടർന്നും ചെയ്യേണ്ടിവന്നു. ക്രമരഹിതമായ എന്തോ നടക്കുന്നുണ്ടെന്ന് എനിക്കറിയാമായിരുന്നു, പക്ഷേ എനിക്ക് എളുപ്പത്തിൽ പണം ലഭിച്ചു, എന്റെ കുടുംബത്തിന്റെ ആവശ്യങ്ങൾ പൂർണ്ണമായും നിറവേറ്റപ്പെട്ടു" അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു.

"നിങ്ങൾ കൊണ്ടുപോകുന്ന സാധനങ്ങളെക്കുറിച്ച് നി എന്തെങ്കിലും സംശയം തോന്നിയിട്ടില്ല ?" ജിജ്ഞാസയോടെ അവൾ തുടർന്നന്വേഷിച്ചു.

"അവ ഭാരം കുറഞ്ഞ പാക്കറ്റുകളായിരുന്നു. ചിലപ്പോൾ പാക്കറ്റുകളിൽ നിന്ന് തെറിച്ചു വീഴുന്ന വെളുത്ത പൊടിയും ഉണ്ടായിരുന്നു. അത് നിയമവിരുദ്ധ മയക്കുമരുന്നാണെന്ന് എനിക്കറിയാമായിരുന്നു. പക്ഷേ വരുമാനം വളരെ മികച്ചതായിരുന്നു. ഞാൻ ഒരിക്കലും അവരോടു ചോദ്യങ്ങൾ ചോദിക്കാൻ മെനക്കെട്ടില്ല" എന്ന് അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു.

"ക്ഷമിക്കണം, ഞാൻ നിങ്ങളുടെ പേര് ചോദിക്കാൻ മറന്നു."

ഞാൻ അനന്യ ഘോഷ് . നിങ്ങൾ എവിടെ നിന്നാണ് സാധനങ്ങൾ എടുക്കുന്നതെന്നും എവിടെയാണ് എത്തിക്കുന്നതെന്നും നിങ്ങൾക്കു പൊതുവെ അറിഞ്ഞിരിക്കണം" അവൾ ചോദിച്ചു.

"ഞാൻ ആനന്ദ ബോസ്. അതെ, അത് എനിക്കറിയാം. എന്തിനാണ് നിങ്ങൾ ചോദിക്കുന്നത്?"

"പ്രത്യേകിച്ച് ഒന്നുമില്ല. നിങ്ങൾ ഈ ആളുകളോട് ശ്രദ്ധാലുവായിരിക്കണമെന്ന് ഞാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നു. അവർ ക്രൂരന്മാരാണ്. നിങ്ങൾക്ക് ഒരു കുടുംബത്തെ പരിപാലിക്കാനുണ്ട്" അവൾ പറഞ്ഞു.

പെട്ടെന്ന് പുറത്ത് ശബ്ദം കേട്ടപ്പോൾ അവൾ അയാളോട് മിണ്ടാതിരിക്കാൻ ആംഗ്യം കാണിച്ചു.

"നന്ദി. എനിക്ക് ഈ റാക്കറ്റിനെക്കുറിച്ച് അറിയാം, അതിൽ നിന്ന് പുറത്തുകടക്കാൻ ഞാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നു. പക്ഷേ അത് ബുദ്ധിമുട്ടാണെന്ന് നിങ്ങൾക്കറിയാം. ഞാൻ അവരെ ഉപേക്ഷിച്ചാൽ എനിക്ക് തൽക്ഷണം അപകടം സംഭവിക്കും. എന്റെ കുടുംബവും അപകടത്തിൽ പെടും. അതാണ് ഞാൻ എപ്പോഴും വിഷമിക്കുന്നത്. ഇത് ഒരു കടുവസവാരി പോലെയാണ്" അയാൾ പറഞ്ഞു. "നിങ്ങൾക്ക് കടുവയുടെ മുകളിൽ ഇരിപ്പിടം ഉറപ്പിക്കാനോ,ഇറങ്ങാനോ കഴിയില്ല".

"അവർക്ക് മയക്കുമരുന്നോ മറ്റെന്തെങ്കിലുമോ ആണോ കൂടുതൽ താത്പര്യം ?" അവൾ ചോദിച്ചു.

"ചരസ്, എംഡിഎംഎ, എക്സ്റ്റസി തുടങ്ങിയ മയക്കുമരുന്നുകളുമായി മാത്രമേ എനിക്ക് ബന്ധമുള്ളൂ. അവർ മറ്റ് നിരോധിത വസ്തുക്കളും കടത്തുന്നുണ്ടാവാമെന്നു ഞാൻ കരുതുന്നു." അയാൾ.

"നിങ്ങൾ സന്ദർശിക്കുന്ന എല്ലാ സ്ഥലങ്ങളുടെയും വിലാസങ്ങൾ നിങ്ങളുടെ വീട്ടിലെ ഏതെങ്കിലും രഹസ്യ സ്ഥലത്ത് കടലാസിൽ സൂക്ഷിക്കാൻ ഞാൻ നിങ്ങളെ ഉപദേശിക്കുന്നു. അവരെ ഒരിക്കലും വിശ്വസിക്കരുത്. നിങ്ങൾ നിർബന്ധത്തിന് വഴങ്ങി കലഹിക്കുമെന്നു അവർ സംശയിച്ചുകഴിഞ്ഞാൽ, അവർ നിങ്ങളെ കൊല്ലും" അവൾ പറഞ്ഞു.

"എനിക്ക് അറിയാം, ഇതിനകം തന്നെ അത് ചെയ്തു കഴിഞ്ഞു" അയാൾ അവർക്ക് ഉറപ്പുനൽകി.

പുറത്ത് ബൂട്ട് ഇട്ട കാലുകളുടെ ഒരു ആക്രോശം അവർ കേട്ടു. അവൻ ചുണ്ടുകളിൽ വിരലുകൾ വെച്ച് 'ശ്ശ്...' എന്ന് പറഞ്ഞു.

ഇൻസ്പെക്ടർ അര ഡസനോളം കോൺസ്റ്റബിൾമാരോടൊപ്പം മുറിയിൽ പ്രവേശിച്ചൂ.ആദരവോടെ ശ്രദ്ധ തിരിച്ചു അവർക്കു സല്യൂട്ട് നൽകി.

ബോസ്, അന്ധാളിച്ചു, ആശയക്കുഴപ്പത്തിലായി.

"ഇൻസ്പെക്ടർ, ഇവനെ അവന്റെ വീട്ടിലേക്ക് കൊണ്ടുപോയി, സ്ഥലങ്ങളുടെ എല്ലാ വിവരങ്ങളും അവനിൽ നിന്ന് വാങ്ങി ഉടൻ റെയ്ഡ് നടത്തുക. അവർ ഒരു ക്രൂരരായ സംഘമാണ്. നല്ലൊരു സപ്പോർട്ട് സ്റ്റാഫിനെ കരുതലായി എടുക്കുക. അവൻ എല്ലാം പറയും. അല്ലെങ്കിൽ ആവശ്യമായ 'ചികിത്സ' നൽകണമെന്നു ഞാൻ പറയേണ്ടതില്ലല്ലോ. വൈകുന്നേരത്തോടെ എല്ലാവരെയും ഇവിടെ ഹാജരാക്കുമെന്ന് ഞാൻ വിശ്വസിക്കട്ടെ."

പോലീസ് സൂപ്രണ്ട് അനന്യ ഘോഷ്, ഐപിഎസ് പറഞ്ഞു.

"എടി വൃത്തികെട്ടവളേ !" എന്ന് ആനന്ദബോസ് ശ്വാസം മുട്ടി ആക്രോശിച്ചു, വിയർത്തു നിന്നു.

താമസിയാതെ ആരോ അവന്റെ കഴുത്തിൽ പിടിച്ചു.ശക്തമായ ഒരു അടി കൊടുത്ത ശേഷം വലിച്ചിഴച്ചു ജീപ്പിലേക്കുകേറ്റി കൊണ്ടുപോയി.

അനന്യ ഘോഷ്, കുർത്തക്കിടയിൽ സൂക്ഷിച്ചിരുന്ന റെക്കോർഡർ ഓഫ് ചെയ്തു, ചാരിതാർഥ്യത്തോടെ, മന്ദഹാസത്തോടെ തന്റെ മുറിയിലേക്ക് മടങ്ങി.

😌