പ്രതിഫല(നം)

 

ഉദ്യോഗത്തിൽനിന്നു വിരമിച്ച ശേഷം, മാധവൻ നായർ വീടിനു അടുത്തുള്ള പ്രസിദ്ധമായ ശ്രീകൃഷ്ണ ക്ഷേത്രത്തിൽ ദിവസേന രണ്ടുതവണ പ്രാർത്ഥനക്കായി പോകുമായിരുന്നു;സേവനത്തിലായിരിക്കുമ്പോൾ  തൻ്റെ മുൻകാല വീഴ്ചകൾക്ക് പ്രായശ്ചിത്തം ചെയ്യാൻ  എന്നപോലെ.  ക്ഷേത്രത്തിന് വളരെ അടുത്തുള്ള ഒരു എളിയ വീട്ടിലായിരുന്നു താമസം. വിവിധ സന്നിധാനങ്ങളിൽ ദർശനത്തിനായി നീണ്ട നിരയുണ്ടായപ്പോഴും അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ ചുവടുകളിൽ തിരക്കൊന്നും കണ്ടില്ല. ഭഗവാനെ സൗമ്യമായി സ്തുതിച്ചുകൊണ്ട് സ്തുതിഗീതങ്ങൾ ആലപിച്ചുകൊണ്ട് അയാൾ ഇടനാഴികളിൽ ചുറ്റിനടന്നു.

ഒരു സായാഹ്നത്തിൽ, ഇടനാഴിയിലെ ഒരു ബെഞ്ചിൽ വിശ്രമിക്കുമ്പോൾ,  ഏകദേശം പന്ത്രണ്ടു വയസ്സുള്ള ഒരു ആൺകുട്ടി, ചെറിയ ശ്രീകോവിലിനു മുന്നിലുള്ള ഒരു ചെറിയ കറുത്ത കല്ലിൽ വെളുത്ത ഉപ്പ്കൂട്ടിയിട്ടിരിക്കുന്നത് അദ്ദേഹം ശ്രദ്ധിച്ചു. അധികം അറിയപ്പെടാത്ത ഒരു ഉപദേവനെ പാർപ്പിച്ചിരിക്കുന്ന ഭിത്തിയോട് ചേർന്ന ഇടമായിരുന്നു അത്. സ്‌കൂളിലെ ആൺകുട്ടികൾക്കിടയിൽ (പെൺകുട്ടികൾ അവർ കഠിനാധ്വാനത്തെ ആശ്രയിക്കുന്നവരായി കരുതാം) ഒരു കിലോ മുഴുവൻ ഉപ്പും ഉയർന്നു നിൽക്കുന്ന കല്ലിൻ്റെ ചെറിയ അടിത്തട്ടിൽ ഒഴിക്കാതെ വിജയകരമായി ചിതറിച്ചാൽ, അത് അവരുടെ ക്ലാസ് മുറിയിലെ കുഴപ്പങ്ങൾ നികത്തുമെന്നും പരീക്ഷയിൽ വിജയം ഉറപ്പാക്കുമെന്നും വിശ്വസിക്കപ്പെട്ടിരുന്നു. പല സ്‌കൂൾകുട്ടികളും പരീക്ഷയ്‌ക്ക് മുമ്പ് ഈ സ്ഥലം സന്ദർശിച്ചിരുന്നുവെങ്കിലും , മറ്റാരും ഉപ ദേവതയെ വളരെയധികം ശ്രദ്ധിച്ചില്ല; കൂടുതൽ പ്രധാന പ്രതിഷ്ഠയോടു സമയം ചെലവഴിക്കാനാണു താൽപ്പര്യം കാണിച്ചത്. അവരുടെ പ്രാർത്ഥനകൾക്ക് ഉത്തരം ലഭിക്കാൻ അവിടെയാണ് സാധ്യതയെന്ന് അവർക്ക് തോന്നിയിരിക്കാം. അപ്പോഴാണ് കല്ലിലെ ഉപ്പ് ബാലൻസ് ചെയ്യുന്നതിൽ കുട്ടി ആവർത്തിച്ച് പരാജയപ്പെടുന്നത് മാധവൻ നായർ ശ്രദ്ധിച്ചത്. 

 പിരിമുറുക്കത്തിലായ കുട്ടി പലപ്പോഴും മുഖം തുടച്ചു. സഹതാപം തോന്നിയ അദ്ദേഹം അവന്റെ അടുത്ത് ചെന്ന് ചോദിച്ചു, "ഞാൻ നിന്നെ സഹായിക്കട്ടെ? അവസാനം നിന്റെ ഭാഗം പൂർത്തിയാക്കി എന്ന് സൂചിപ്പിക്കാൻ ഒരു കുമ്പൾ ഉപ്പ് നീ തന്നെ വെച്ചോളൂ."

"നന്ദി, അങ്കിൾ. എനിക്ക് അത് ചെയ്യാൻ കഴിയില്ല. ഇതിനകം തന്നെ വൈകി.എൻ്റെ അമ്മ വിഷമിച്ചു കാത്തിരിക്കുകയാവും" കുട്ടി പറഞ്ഞു.

മാധവൻ നായർ പെട്ടെന്ന് പണി തീർത്തു. കുട്ടി ശ്രദ്ധാപൂർവം ഒരു ചെറിയ കുമ്പൽ, ഉപ്പ് കൂമ്പാരത്തിനു മുകളിൽ വെച്ചു. ദേവൻ്റെ മുന്നിൽ സാഷ്ടാംഗം പ്രണമിച്ച ശേഷം പുഞ്ചിരിയോടെ നേർക്ക് തിരിഞ്ഞ് മാധവൻ നായരുടെ പാദങ്ങളിൽ തൊട്ടു നന്ദി പറഞ്ഞു.

"നിന്റെ പേരെന്താണ്, നീ എവിടെയാണ് താമസിക്കുന്നത്? ഇത് പരീക്ഷാ സമയമല്ലല്ലോ, അപ്പോൾ എന്തിനാണ് ഇപ്പോൾ ഈ വഴിപാട് ചെയ്യുന്നത്?" അദ്ദേഹം ആകാംക്ഷയോടെ ചോദിച്ചു.

"ഞാൻ രമേശനാണ്. ക്ഷേത്രത്തിലെ ടാങ്കിൻ്റെ കിഴക്ക് വശത്താണ് താമസിക്കുന്നത്. നിങ്ങൾ പറഞ്ഞത് ശരിയാണ്; ഇപ്പോൾ   പരീക്ഷകളൊന്നുമില്ല.   പക്ഷേ മറ്റ് വിഷയങ്ങളിൽ മികച്ചതാണെങ്കിലും എനിക്ക് ഗണിതത്തിൽ ശരാശരി മാർക്ക് മാത്രമേ ലഭിക്കുന്നുള്ളൂ. എനിക്ക് ട്യൂഷനു പണം ചിലവാക്കാൻ സാധ്യമല്ല. അതിനാൽ കൂടുതൽ സ്കോർ ചെയ്യാൻ സഹായിക്കുന്നതിന് ദേവനോട് ഞാൻ പ്രാർത്ഥിക്കുന്നു. " കുട്ടി വിശദീകരിച്ചു.

സഹതാപം തോന്നിയ മാധവൻ നായർ പറഞ്ഞു, "ഞാൻ നിന്നെ മൂന്നുമാസം സൗജന്യമായി പഠിപ്പിക്കാം, നീ കൂടുതൽ നന്നായി സ്കോർ ചെയ്യാൻ തുടങ്ങും. നിൻ്റെ മാതാപിതാക്കളുടെ അനുവാദം വാങ്ങൂ. തെക്കേ റോഡിൽ നിങ്ങൾ കാണുന്ന ഹോട്ടലിൻ്റെ തൊട്ടടുത്ത വീട്ടിലാണ് ഞാൻ താമസിക്കുന്നത്. കേശവന്റെ വീട് ചോദിക്കൂ, അവർ കാണിച്ചുതരും. കേശവൻ എൻ്റെ മകനാണ്. ഇവിടെ ചുറ്റിലും അറിയപ്പെടുന്ന കുട്ടിയാണ്."

കഠിനാധ്വാനിയും ആത്മാർത്ഥതയുള്ളവനും , എന്നാൽ ഗണിത പഠനത്തിൽ ദുർബലനുമായ രമേശൻ എല്ലാ വൈകുന്നേരവും മാധവൻ നായരിൽ നിന്ന് പ്രാഥമിക ബീജഗണിതവും ജ്യാമിതിയും ഗണിതവും പഠിക്കാൻ തുടങ്ങി. അവൻ്റെ മാർക്ക് നാടകീയമായി മെച്ചപ്പെട്ടു. അത് അവൻ്റെ അധ്യാപകരെയും മാതാപിതാക്കളെയും അത്ഭുതപ്പെടുത്തി. വർഷാവസാനം, രമേശൻ തൻ്റെ മാതാപിതാക്കളോടൊപ്പം മാധവൻ നായരുടെ വീട്ടിലെത്തി ഒരു ബാഗ് നിറയെ പഴങ്ങളുമായി. തനിക്ക് ഗണിതത്തിൽ നൂറു മാർക്ക് കിട്ടിയെന്നും ​​ക്ലാസിൽ ഒന്നാമതെത്തിയെന്നും അറിയിച്ചു . നായർ വളരെ സന്തുഷ്ടനായി അവനെ അനുഗ്രഹിച്ചു. അതിനുശേഷം, അവർ ഇടയ്ക്കിടെ ക്ഷേത്രത്തിലോ അയാളുടെ വീട്ടിലോ കണ്ടുമുട്ടി. അത്തരമൊരു കൂടിക്കാഴ്ചയ്ക്കിടെ രമേശൻ, തൻ്റെ പിതാവിനു ഉത്തരേന്ത്യയിലേക്ക് ജോലി മാറ്റം ആയെന്നും അവർ അങ്ങോട്ട് ഉടൻ തന്നെ മാറുകയാണെന്നും സൂചിപ്പിച്ചു. പിന്നീട് ,ചെറിയ അമ്പല നടയിലൂടെ പോകുമ്പോൾ മാധവൻ നായർ പലപ്പോഴും അവനെക്കുറിച്ച് ചിന്തിച്ചെങ്കിലും അന്നാണ് അവസാനമായി കണ്ടത്.

കാലം ഒരുപാട് കടന്നുപോയി. നായരുടെ ആരോഗ്യം വളരെ ക്ഷയിച്ചതിനാൽ ഉത്സവ ദിവസങ്ങളിൽ ക്ഷേത്രദർശനം തന്നെ ഇല്ലാതായി. രമേശൻ എന്നോ ഓർമ്മയിൽ നിന്ന് മാഞ്ഞുപോയി. ഇപ്പോൾ, പതിവായി രോഗബാധിതനായ നായരേ നോക്കുന്നത് ഒരു പ്രൈവറ്റ് കമ്പനിയിൽ നിന്ന് മിതമായ വരുമാനം മാത്രമുള്ള മകൻ കേശവനാണ് . മിക്ക വീടുകളും പുതുക്കി പണിത ആ പ്രദേശത്ത് അവരുടെ ജീർണിച്ച വീട് മാത്രം വേറിട്ടു നിന്നു.

ആയിടെ ഒരു പ്രഭാതത്തിൽ, വലിയ ഒരു പുത്തൻ കാർ, ഗേറ്റിന്നടുത്തു പെട്ടെന്ന് വന്നു നിർത്തിയപ്പോൾ കേശവൻ അമ്പരപ്പോടെ പുറത്തേക്ക് വന്നു നിന്നു. സമ്പന്നനായ സന്ദർശകൻ  ആരായിരിക്കുമെന്ന്  ആശ്ചര്യപ്പെട്ടു. മുപ്പതിനടുത്തു പ്രായം തോന്നിക്കുന്ന ഒരു ചെറുപ്പക്കാരൻ പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങുന്നത് അദ്ദേഹം നോക്കിനിന്നു.

"മാധവൻ നായർ സർ ഇവിടെയല്ലേ ? എനിക്ക് അദ്ദേഹത്തെ കാണാൻ ആഗ്രഹമുണ്ട്," അയാൾ പറഞ്ഞു .

കേശവന്റെ അമ്പരപ്പും , ആശയക്കുഴപ്പവും നിറഞ്ഞ ഭാവം കണ്ട് അയാൾ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു, "നിയെന്നെ തിരിച്ചറിഞ്ഞില്ലേ? ഞാൻ രമേശനാണ് . സ്‌കൂളിൽ പഠിക്കുമ്പോൾ സാർ എന്നെ ഗണിതം പഠിപ്പിച്ചിരുന്നു. ഞാൻ അദ്ദേഹത്തെ ഒന്നു കാണട്ടെ?"

"രമേശാ , ഞാൻ നിന്നെ ചെറുപ്പത്തിൽ അവസാനമായി കണ്ടതിന് ശേഷം നീ ഒരുപാട് മാറിയിരിക്കുന്നു. അച്ഛൻ, വർഷങ്ങൾ കഴിഞ്ഞെങ്കിലും ഇപ്പോഴും ഇടക്കെല്ലാം നിന്നെ ഓർക്കുന്നുണ്ട്. പക്ഷേ സങ്കടകരമെന്നു പറയട്ടെ, അച്ഛന് ഇപ്പോൾ ഒരു സ്ട്രോക്ക് കഴിഞ്ഞ് കിടപ്പിലാണ്. പതുക്കെ സുഖം പ്രാപിക്കുന്നു, പക്ഷേ വല്ലാതെ മാനസികമായി തളർന്നിരിക്കുന്നു. ചലിക്കാനോ വ്യക്തമായി സംസാരിക്കാനോ കഴിയില്ല. അകത്തേക്ക് വരൂ, അദ്ദേഹം നിങ്ങളെ കാണും," കേശവൻ പറഞ്ഞു. അതിനിടെ ഡ്രൈവർ വലിയ ഒരു കൊട്ട ഫ്രഷ് ഫ്രൂട്ട്‌സും പലതരം ചെറു ടിന്നുകളും മേശപ്പുറത്ത് കൊണ്ടുപോയി വെച്ചു .

"ആരൊക്കെയാണ് ദാ, അച്ഛനെ കാണാൻ വന്നിരിക്കുന്നത് നോക്കിയേ, ആളെ മനസ്സിലായോ " കേശവൻ ഉറക്കെ പറഞ്ഞു, അവൻ്റെ സ്വരത്തിൽ സന്തോഷം നിറഞ്ഞിരിന്നു .

മങ്ങിയ വെളിച്ചമുള്ള, അലങ്കോലപ്പെട്ട ഒരു മുറിയിലേക്ക് രമേശൻ പ്രവേശിച്ചു. കീറിയ ഒരു കർട്ടൻ ജനലിൽ തൂങ്ങിക്കിടന്നു. മൂലയിൽ ഒരു ചെറിയ മേശ. പൊടിപിടിച്ച, മഞ്ഞനിറമുള്ള കടലാസുകൾ മാറ്റി ഇരിക്കാൻ പാടുപെട്ട് വൃദ്ധൻ കണ്ണിറുക്കി നോക്കി . കേശവൻ മങ്ങിയ വെളിച്ചം പ്രകാശിപ്പിച്ചു.

രമേശൻ അടുത്ത് വന്ന് പറഞ്ഞു, "അങ്ങേക്ക് എന്നെ ഇപ്പോൾ കാണാനാകുമോ? ഞാൻ രമേശൻ ആണ്. അങ്ങാണ് എന്നെ ഇന്നത്തെ അവസ്ഥയിലാക്കിയത്, അങ്കിൾ."

വൃദ്ധൻ്റെ മുഖം പ്രകാശിച്ചു, ദുർബലമായി പുഞ്ചിരിച്ചു.

അയാൾ തൻ്റെ ഇടതു കൈപ്പത്തി രമേശൻ്റെ തലയിൽ വച്ചു, മെല്ലെ തഴുകി. കണ്ണുകളിൽ നിന്ന് കണ്ണുനീർ ഒഴുകി. സംസാരിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു, പക്ഷേ ഏതോ മൂളൽ ശബ്ദങ്ങൾ മാത്രം ഉയർന്നു. രമേശന് ഇരിക്കാൻ കേശവൻ ഒരു സ്റ്റൂൾ വലിച്ചിട്ടു. അവരുടെ ജീവിക്കുന്ന എളിയ സാഹചര്യങ്ങൾ രമേശൻ ശ്രദ്ധിച്ചു. മാധവൻ നായർ ദുർബലനായി കാണപ്പെട്ടു, ഒരിക്കൽ തനിക്ക് അറിയാവുന്ന ഊർജ്ജസ്വലനായ ഒരു മനുഷ്യൻ്റെ നിഴൽ മാത്രം.

കണ്ണുനീർ തുടച്ചുകൊണ്ട് രമേശൻ മുന്നോട്ട് കുനിഞ്ഞ് പറഞ്ഞു, “അങ്ങേക്ക് നന്ദി, ഞാൻ എൻ്റെ പഠനത്തിൽ മികവ് പുലർത്തി, എഞ്ചിനീയറിംഗ് പഠിച്ചു, യുഎസിൽ പോയി കൂടുതൽ പഠിച്ചു. ഇപ്പോൾ അവിടെ വലിയ ഒരു കമ്പനിയിൽ ഉന്നത പദവി വഹിക്കുന്നു. അന്ന് നിങ്ങൾ എന്നെ ക്ഷേത്രത്തിൽ കണ്ടില്ലായിരുന്നുവെങ്കിൽ , ഞാൻ ഒന്നുമാവാതെ പരാജയപ്പെടുമായിരുന്നു."

മാധവൻ നായർക്ക് സംസാരിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല, പക്ഷേ അയാൾ രമേശനെ ആവർത്തിച്ച് തട്ടി. പിന്നീട് കേശവനോട് എന്തൊക്കെയോ പിറുപിറുത്തു.

കേശവൻ എന്നിട്ട് ചോദിച്ചു , "നിങ്ങൾ വിവാഹിതനാണോ കുട്ടികളുണ്ടോ എന്ന് അച്ഛന് അറിയണം."

രമേശൻ തലയാട്ടി രണ്ടു വിരലുകൾ ഉയർത്തി. കേശവന്റെ ഭാര്യ രമേശന് ഒരു കപ്പ് കാപ്പി നൽകി. അവരുടെ രണ്ട് ആൺകുട്ടികൾ അവളുടെ സാരിയുടെ പിന്നിൽ നാണത്തോടെ മറഞ്ഞു നിന്ന് നോക്കി.

കുറച്ച് സമയത്തിന് ശേഷം, രമേശൻ എഴുന്നേറ്റു കൊണ്ട്, ആദരപൂർവ്വം മാധവൻ നായരുടെ വിറയ്ക്കുന്ന കൈകളിൽ പിടിച്ചുകൊണ്ട് നിർത്തി നിർത്തി പറഞ്ഞു, "എൻ്റെ ഹൃദ്യമായ നന്ദി സൂചകമായി, നിങ്ങളുടെ കൊച്ചുമക്കളുടെ വിദ്യാഭ്യാസം, ബിരുദാനന്തര ബിരുദം വരെ - യുഎസിൽ പോലും, അവർ ആഗ്രഹിക്കുന്നുവെങ്കിൽ... ഞാൻ നിങ്ങളുടെ മകനെപ്പോലെയാണ്, കഴിയുന്ന രീതിയിൽ സഹായിക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നു." രമേശൻ അദ്ദേഹത്തിന് മുന്നിൽ സാഷ്ടാംഗം പ്രണമിച്ചു. വികാരാധീനരായ, ഇരുവർക്കും സംസാരിക്കാനായില്ല, പകരം നിശബ്ദമായി കണ്ണുനീർ പൊഴിച്ചു.

രമേശൻ കേശവന്റെ നേരെ തിരിഞ്ഞ് പറഞ്ഞു, "നിങ്ങളുടെ അച്ഛനോട് കടപ്പാടും നന്ദിയും ഉണ്ട്.കാണാൻ പറ്റിയതിൽ വളരെ സന്തോഷവും. ദയവായി നിങ്ങളുടെ ബാങ്ക് അക്കൗണ്ട് വിശദാംശങ്ങൾ എനിക്ക് തരൂ. കുട്ടികളുടെ വിദ്യാഭ്യാസത്തിനായി ഒരു മികച്ച സ്കൂളിൽ ചേർക്കണം.ഞാൻ പണം അയയ്ക്കും. ഫീസിനെ കുറിച്ച് വിഷമിക്കേണ്ട. ഇന്ന്, എൻ്റെ ജീവനുള്ള ദൈവത്തെ കണ്ടുമുട്ടിയതിൽ ഞാൻ വളരെ സന്തോഷവാനാണ്. ഇപ്പോൾ, ഞാൻ ക്ഷേത്രത്തിലേക്ക് പോകുന്നു." അദ്ദേഹം വികാരാധീനനായി തിരിഞ്ഞു നടന്നു.

ഒരു അമേരിക്കൻ ബാങ്കിൽ നിന്ന് 50,000 ഡോളർ നിക്ഷേപിച്ചതായി അന്നു വൈകുന്നേരം തന്റെ ബാങ്കിൽ നിന്ന് കേശവന് സന്ദേശം ലഭിച്ചു. ഉടൻ തന്നെ രമേശന്റെ സന്ദേശത്തിൽ, ഇങ്ങനെ എഴുതിയിരുന്നു., "നിങ്ങളുടെ അക്കൗണ്ട് ക്രെഡിറ്റ് ചെയ്തിട്ടുണ്ടെന്ന് ഞാൻ പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു. ഇലക്ട്രിക്കൽ ജോലികളും പുതിയ ഫർണിച്ചറുകളും ഉൾപ്പെടെ വീട് പുതുക്കിപ്പണിയാൻ ഇതിൻ്റെ ഒരു ഭാഗം ഉപയോഗിക്കുക. ബാക്കി തുകയിൽ നിന്നുള്ള പലിശ മെഡിക്കൽ ആവശ്യങ്ങൾക്കും മറ്റ് ചിലവിനോ ഉപയോഗിക്കാം. നിങ്ങളുടെ പിതാവിനെ സുഖപ്പെടുത്താനും നിങ്ങളുടെ സാമ്പത്തിക ഭാരം കുറയ്ക്കാനും ഞാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നു. കുട്ടികളുടെ വിദ്യാഭ്യാസത്തിനും മറ്റുമായി ഞാൻ സഹായിക്കുകയും ഇടയ്ക്കിടെ പണം അയയ്ക്കുകയും ചെയ്യും."

അപ്രതീക്ഷിതമായ ഈ സംഭവങ്ങളിൽ കേശവൻ അമ്പരന്നു. ഭാര്യയുമായി അച്ഛൻ്റെ മുറിയിലേക്ക് ഓടിച്ചെന്ന് അയാൾ ഉറക്കെ പറഞ്ഞു., "അച്ചാ , രമേശൻ 50,000 ഡോളർ അയച്ചിട്ടുണ്ട്. ഏതാണ്ട് 40 ലക്ഷത്തിലധികം രൂപ! അതിൽ നിന്ന് കുറച്ച് വീട് പുതുക്കിപ്പണിയാനും മറ്റ് ആവശ്യങ്ങൾക്കും അച്ഛനെ സുഖപ്പെടുത്താനും അദ്ദേഹം നിർദ്ദേശിച്ചിരിക്കുന്നു.. ആൺകുട്ടികളുടെ വിദ്യാഭ്യാസം, അവർക്കും നല്ല ജോലി കിട്ടും വരെ താൻ ശ്രദ്ധിക്കുമെന്നും വാഗ്ദാനം ചെയ്തിട്ടുണ്ട് !"

മാധവൻ നായർ, ക്ഷേത്രത്തിന് നേരെ തല തിരിച്ചു കിടന്നു. ഒരുപക്ഷേ, അധിപനായ ദേവനോട് നിശബ്ദമായി നന്ദി പറയുവാനായിരിക്കാം!.